To ordynacja proporcjonalna z 5-procentowym progiem dla partii politycznych.

Renzi ma już poparcie opozycyjnego antysystemowego Ruchu Pięciu Gwiazd komika Bepppe Grillo i Forza Italia Silvio Berlusconiego.

Porozumienie tej trójki, nazwane we wtorek „paktem niemieckim” przez dziennik „La Repubblica”, oznacza, że prace w parlamencie nad nową ordynacją mogą trwać krótko i szybko zostanie ona uchwalona. Wtedy najbardziej prawdopodobnym scenariuszem są wybory we wrześniu, na co nalega Grillo, lub najpóźniej w październiku, czyli na kilka miesięcy przed wygaśnięciem kadencji obecnego parlamentu.

Włochy tym samym byłyby drugim po Niemczech dużym krajem Unii Europejskiej, w którym na jesieni odbyłyby się wybory; ważne dla przyszłości Unii z powodu kluczowej roli, odgrywanej przez Rzym w sprawie kryzysu migracyjnego.

Ordynacja „w niemieckim sosie”, jak jest również określana, to efekt długich politycznych debat po tym, gdy niektóre przepisy poprzedniej zakwestionował w styczniu Trybunał Konstytucyjny.

Poza tym poprzedni rząd Renziego przygotował reformę konstytucyjną, polegającą na zmianie kompetencji i składu Senatu, który miał stać się izbą regionów z jej przedstawicielami. W grudniu projekt ten został odrzucony w referendum, a Renzi w wyniku porażki gabinetu podał się do dymisji.

Od tamtego czasu ponawiane są apele o przedterminowe wybory, ale ich warunkiem jest uchwalenie nowej ordynacji. Oczekuje tego też prezydent Sergio Mattarella.

Kilka poprzednich ordynacji, zazwyczaj mieszanych, nie gwarantowało powstania wyraźnej rządzącej większości. Po poprzednich wyborach w 2013 roku prace nad powołaniem rządu trwały dwa miesiące.

Renzi, który pod koniec kwietnia wygrał prawybory w centrolewicowej Partii Demokratycznej i ponownie stanął na jej czele, przystąpił od razu do prac nad ordynacją, bo i on jest zwolennikiem przyspieszenia wyborów. Ma nadzieję, że w ich wyniku powstanie rząd z silnym politycznym mandatem. On zaś wróciłby na stanowisko premiera.

„La Repubblica” opublikowała prognozy oparte na najnowszych sondażach poparcia, wskazujące, że bez względu na ustaloną wysokość progu, Partia Demokratyczna wygra wybory uzyskując od 30 do 35 procent głosów. Na drugim miejscu jest Ruch Pięciu Gwiazd.

Polityczne konsultacje Renziego poprzedzające parlamentarne prace nad projektem ordynacji przyniosły porozumienie z Grillo i Berlusconim oraz paradoksalnie – jak się zauważa – groźbę rozłamu w samej koalicji rządowej. Lider mniejszościowej centroprawicy, szef MSZ Angelino Alfano nie aprobuje zaproponowanego 5-procentowego progu i proponuje jego obniżenie do 4 procent, by zagwarantować sobie wybór.

Jego centroprawica walczy o przetrwanie, bo sondaże dają jej około 3 procent poparcia.

Były premier nie chce rezygnować z 5-procentowego progu, bo zamierza ograniczyć liczbę partii, które zasiadałyby w parlamencie i nie dopuścić do tego, aby weszły do niego grupy „secesjonistów”, gotowych opuścić Partię Demokratyczną.

Alfano zarzuca przywódcy PD, że chce go „wyciąć” z parlamentu.

Napięcie Renzi-Alfano jest, jak podkreślają komentatorzy, dość nieoczekiwanym rezultatem rozmów na temat ordynacji, który nie pozostanie bez wpływu na rząd Paolo Gentiloniego.

Gazety przytaczają opinię szefa dyplomacji o tym, że rządowa większość jest zagrożona.

Cytują też słowa Alfano skierowane do przywódcy PD: „Co cię kosztuje obniżenie progu do 4 procent? Nasza obecność w parlamencie może okazać się przydatna po wyborach”.

Liderowi centrolewicy łatwiej było porozumieć się z opozycyjną Forza Italia niż z obecnym koalicjantem Angelino Alfano – byłym politykiem tej partii, który odszedł z niej w rezultacie rozłamu i sporu z Berlusconim.

Czytaj więcej / źródło: TUTAJ