Już wkrótce ukaże się tłumaczenie 4o wierszy Kazimierza Wierzyńskiego w przekładzie Paolo Statuti.
Kim Jest Paolo Statuti. Współczesny człowiek renesansu. Paolo Statuti – niezwykły Włoch mieszkający na Kaszubach
Ponad trzy dekady temu opuścił Rzym i przybył do Polski. Dziesięć lat temu osiadł w malowniczym Chmielnie, gdzie maluje, pisze i tłumaczy poezję. Paola Statutiego to współczesny człowiek renesansu.
Urokliwe Chmielno – w słynącej z pięknych krajobrazów miejscowości swoją życiową przystań odnalazł Paolo Statuti – zakochany w Polsce Włoch o wielu talentach. Rodak Leonarda da Vinci to człowiek o wielu twarzach – poeta, malarz, bajkopisarz, dziennikarz i tłumacz literatury. Słoneczną Italię na dobre opuścił ponad trzydzieści lat temu. Na Kaszuby przybył przed dekadą. W domowym zaciszu tworzy, tłumaczy i maluje. Swoje prace prezentował na wielu wystawach. Kilkanaście miesięcy temu postanowił urządzić stałą ekspozycję w swoim domostwie. Mieszka na jednym z osiedli domków jednorodzinnych. Dom jakich wiele, nie wyróżnia się niczym spośród sąsiednich budynków. Jednak przekraczając jego próg nie sposób ukryć zachwytu – Włoch stworzył tam swoją małą świątynię sztuki. Galerię znajdującą się na poddaszu domu zdobią obrazy autorstwa Statutiego – piękne krajobrazy nie tylko z Kaszub.
Źródło: TUTAJ
————————
„Na gałęzi” – Kazimierz Wierzyński
Nikt nie krzyczy z radości, że się obudził
Tylko ptaki o świcie, ptaki za oknem,
Wszyscy się boją tego, co dzień im przyniesie,
Tylko my na gałęzi nie.
Nikt nie chce się wyrzec tego co posiadł
I w gęstej pościeli trzyma się resztek snu,
Wszyscy tak żyją jak gdyby żyć mieli wiecznie,
Tylko my na gałęzi nie.
Tłumaczenie na język włoski:
„Sul ramo”- Kazimierz Wierzyński, tłumaczenie Paolo Statuti
Nessuno grida di gioia per essersi svegliato,
Soltanto gli uccelli all’alba, gli uccelli dietro la finestra,
Tutti temono ciò che il giorno porterà loro,
Soltanto noi sul ramo no.
Nessuno vuole rinunciare a ciò che possiede
E nel folto letto si aggrappa ai resti del sonno,
Tutti vivono come se dovessero vivere eternamente,
Soltanto noi sul ramo no.
(Parigi, 1964)
